Το Ρόδο της Ιεριχούς είναι ένα αρχαίο ιερό βότανο. Έχοντας παραμείνει στη γη για πάνω από 290 εκατομμύρια χρόνια, η αντοχή του αλλά και η ικανότητά του να παραμένει φαινομενικά νεκρό για δεκαετίες μέχρι να ξαναγεννηθεί, το καθιστά ένα φυσικό θαύμα και είναι ίσως το πιο ανθεκτικό φυτό στον κόσμο.
Η ικανότητά του να αναγεννάται δημιούργησε μια συσχέτιση με την Ανάσταση του Χριστού, γι' αυτό και αποκαλείται επίσης Ρόδο της Ανάστασης ή Φυτό της Ανάστασης.
Θεωρείται ένα από τα πιο διάσημα ενεργειακά φυτά, το οποίο, εκτός από τη σύνδεσή του με τη χριστιανική παράδοση, έχει συνδέσεις με το φενγκ σούι.
Το Ρόδο της Ιεριχούς είναι ένας θάμνος μάλλον μικρού μεγέθους, που συναντάται συνήθως στις ερήμους της Αιγύπτου, της Συρίας, της Αραβίας και του Μεξικού. Απαιτεί αμελητέες ποσότητες νερού, οπότε μπορεί να ζήσει σε αυτά τα θερμά κλίματα. Μπορεί να παραμείνει στο ίδιο μέρος για πολλά χρόνια με λίγες μόνο σταγόνες νερού. Όταν η ποσότητα νερού που απαιτείται για να γίνει πράσινο δεν είναι αρκετή, τότε ξηραίνεται και παίρνει ένα γκρι-καφέ χρώμα που δίνει την εντύπωση ότι είναι εντελώς ξηρό και νεκρό. Ωστόσο, παρόλο που το φυτό φαίνεται ξηρό, διατηρείται ζωντανό και μπορεί να παραμείνει σε αυτή την κατάσταση ακόμη και για πάνω από πενήντα χρόνια. Τότε, αρχίζει να μαζεύει τα μέρη του σε ένα κουβάρι και να βγάζει τις ρίζες του από το έδαφος. Έτσι, αυτό το κουβάρι αφήνεται να το παρασύρουν οι άνεμοι και να ταξιδέψει σε καλύτερες συνθήκες με περισσότερο νερό. Όταν βρει τις κατάλληλες συνθήκες και το μέρος για να ανθίσει, θα βάλει ξανά τις ρίζες του στο έδαφος. Το εντυπωσιακό είναι ότι όταν το κάνει, επιστρέφει στην αρχική του μορφή μέσα σε λίγες ώρες, δικαιολογώντας το όνομά του ως το Ρόδο της Ανάστασης.
Το βότανο αυτό ονομάζεται επίσης Χέρι της Παναγίας και ο μύθος του συνδέεται με τη μητέρα του Χριστού αλλά και με τον ίδιο τον Χριστό.
Σύμφωνα λοιπόν με το μύθο, όταν η Μαρία και ο Ιωσήφ έφυγαν από τη Βηθλεέμ με το νεογέννητο μωρό τους, πέρασαν από την Ιεριχώ. Μετά το μακρύ ταξίδι, η Μαρία θέλησε να ξεκουραστεί και να θηλάσει τον Ιησού. Μόλις τα πόδια της άγγιξαν το έδαφος, οι μικροί πράσινοι θάμνοι άνθισαν γύρω της, γεμίζοντας το ξερό τοπίο με ομορφιά και ζωή. Ο θρύλος λέει ότι από τότε το φυτό ονομάστηκε Ρόδο της Ιεριχούς, από την πόλη στην οποία πέρασε και υποδέχτηκε τον μικρό Χριστό.
Ο θρύλος λέει επίσης ότι το Ρόδο συνόδευσε την Παναγία στο ταξίδι της από την Ιερουσαλήμ στην Αίγυπτο και από σεβασμό στη χάρη της, συνήθιζε να ανοίγει δίπλα της σε κάθε στάση και να κλείνει ξανά για να ακολουθεί τα βήματά της στην έρημο κάθε φορά που κουβαλούσε στο δρόμο της. Η Παναγία το είδε, το λυπήθηκε και, δακρυσμένη από τη συγκίνηση, το ευλόγησε να μην πεθάνει ποτέ.
Η ίδια ιστορία με τη Μαρία να πατάει στο έδαφος και το ανοιγόμενο Ρόδο υπάρχει σε μια παραλλαγή με τον Χριστό, ο οποίος πήγε στην πόλη της Ιεριχούς κουρασμένος και διψασμένος. Έξω από τα τείχη της πόλης, κάθισε σε έναν βράχο για να ξεκουραστεί. Ο καυτός αέρας της ερήμου έφερε στα πόδια του ένα ξερό φυτό, το οποίο μόλις άγγιξε τα πόδια Του έγινε πράσινο, άνοιξε και έβγαλε μερικές δροσοσταλίδες στα φύλλα του. Ο μύθος θέλει τον Χριστό να παίρνει στα χέρια του αυτές τις δροσοσταλίδες και να βρέχει τα αποξηραμένα από τη ζέστη χείλη Του, δίνοντας την ευλογία Του στο φυτό αυτό για τις λίγες στιγμές δροσιάς που Του χάρισε.
Το φυτό φαίνεται να ακολουθεί τον Χριστό στα ταξίδια του και στις σημαντικές στιγμές της ζωής του, με αποκορύφωμα την ημέρα της Σταύρωσης. Εκείνη την ημέρα, οι πολύ μικροί θάμνοι που άνθισαν για να υποδεχτούν τη γέννηση του Ιησού, πέθαναν όλοι μαζί καθώς Εκείνος άφηνε την τελευταία Του πνοή πάνω στον Σταυρό, για να ξαναγεννηθούν τρεις ημέρες αργότερα, την ημέρα που ο Χριστός αναστήθηκε. Για το λόγο αυτό, η τριανταφυλλιά της Ιεριχούς θεωρείται ιερή και πιστεύεται ότι προσφέρει κάθε είδους ευλογία σε όποιον την κατέχει.
Εκτός από τη σύνδεση του φυτού με τη χριστιανική παράδοση, υπάρχουν και άλλοι μύθοι και θρύλοι σε άλλους πολιτισμούς. Οι Βεδουΐνοι και πολλοί άνθρωποι που ζουν κοντά στις ερήμους, αναζητούν το ρόδο της Ιεριχούς για τις πολλαπλές μεταφυσικές του ιδιότητες, καθώς το φυτό αυτό μεταφέρει το μήνυμα της αθάνατης και άφθαρτης ψυχής.
Έτσι, σε πολλούς πολιτισμούς, το βότανο αυτό συνοδεύει τους ανθρώπους στην ευτυχία και τις επιθυμίες τους. Στη Γερμανία, το δίνουν σε νεαρά ζευγάρια που θέλουν να αποκτήσουν σύντομα παιδί. Το ανοίγουν ξανά την ημέρα που μαθαίνουν τα χαρμόσυνα νέα ως σύμβολο καλής τύχης και ευτυχίας. Το ρόδο αυτό προσφέρεται στο παιδί και το συνοδεύει σε κάθε σημαντική περίοδο της ζωής του.
Στην Αγγλία, ο ερωτευμένος νεαρός άνδρας ανοίγει το ρόδο της Ιεριχούς με την ευχή να πάρει την επιθυμητή απάντηση από τη φίλη του. Έβαλε το δαχτυλίδι μέσα και το έκλεισε ξανά. Στη συνέχεια έδινε το ρόδο στην κοπέλα και καθώς εκείνη το άνοιγε, έπαιρνε το δαχτυλίδι. Στην Αίγυπτο, το άνοιγαν για να προστατευτούν από κάθε κακό που μπορεί να έμπαινε στο σπίτι. Στο Μεξικό, το χρησιμοποιούσαν ακόμη και σε ένα έθιμο ταφής, τοποθετώντας το ρόδο στο μνημείο του νεκρού για να αναπαυθεί η ψυχή του εν ειρήνη.
Στη Σμύρνη, οι γυναίκες συνήθιζαν να το ανοίγουν την Παρασκευή ή όταν το φεγγάρι μεγάλωνε ως σύμβολο αφθονίας και αγάπης. Οι Σμυρναίες μάγισσες το χρησιμοποιούσαν επίσης ως φυλαχτό αλλά και για να φτιάξουν το "νερό της Ιεριχούς", το οποίο χρησιμοποιούσαν για να ευλογήσουν και να προστατεύσουν το σπίτι και τους ανθρώπους του από την κακοτυχία ή το κακό.
Η παρασκευή του νερού της Ιεριχούς είναι μια εύκολη διαδικασία και αυτό που χρειάζεται είναι ένα μικρό τσίγκινο πιάτο στο οποίο η "μάγισσα" έβαζε όσο νερό χρειαζόταν για να καλύψει τον πυθμένα του αποξηραμένου ρόδου. Στη συνέχεια, το βότανο αφηνόταν στο πιάτο για να ανθίσει για 7 ημέρες μετά την επαφή με το νερό. Το ρόδο της Ιεριχούς καθώς ανασταίνεται ενισχύει το νερό με τις μαγικές του δυνάμεις. Στη συνέχεια το νερό αυτό ευλογούνταν και μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως αγιασμός στο σπίτι, λέει η Μάρα Μεϊμαρίδη. Το φυτό μπορούσε να παραμείνει στο πιάτο για πολλά χρόνια, εφόσον το νερό άλλαζε συχνά, εξασφαλίζοντας έτσι την προστασία του σπιτιού. Μερικές φορές άφηναν το φυτό να στεγνώσει και το έβαζαν στο σακουλάκι υγείας, το οποίο είχε τη δύναμη να φέρνει ζωή και ομορφιά σε όποιον το κατείχε. Με το αγιασμένο νερό της Ιεριχούς ράντιζαν τις πόρτες και τα παράθυρα του σπιτιού και στη συνέχεια σκόρπιζαν το υπόλοιπο στο κατώφλι τους, ώστε το κακό να φύγει και να μην ξαναπεράσει την πόρτα τους. Το αγίασμα που έβαζαν στο λουτρό, μπορούσε να διαλύσει τα ξόρκια, να ανοίξει το δρόμο στους "αποκλεισμένους", να φέρει υγεία και ομορφιά. Πίστευαν επίσης ότι το νερό μπορούσε να βοηθήσει τις γυναίκες που βάραιναν με το παιδί, να ευλογήσει το νεογέννητο και να προστατεύσει τη μητέρα και το μωρό από τις επιπλοκές του τοκετού. Γι' αυτό συχνά τοποθετούσαν το φυτό κοντά στη μήτρα της γυναίκας που γεννούσε, ώστε να ανοίγει όπως ανοίγει το τριαντάφυλλο.
Στη συνέχεια έπλεναν το νεογέννητο με το νερό της Ιεριχούς για να το καθαρίσουν και να το ευλογήσουν με μια ευτυχισμένη ζωή. Το νερό που χρησιμοποιούσαν για τον καθαρισμό του παιδιού έπρεπε να φυλάξουν για τον καθαρισμό του σταυρού της βάπτισης που θα προστάτευε το παιδί από κάθε κακό. Θα μπορούσε επίσης να χρησιμοποιηθεί στην τελετή κατά του κακού ματιού. Επιπλέον, το ίδιο νερό μπορούσε να ευλογήσει και τους δύο συζύγους και να αναστήσει τη χαμένη αγάπη. Συχνά οι γυναίκες έπαιρναν τις βέρες τους, τις έδεναν με κόκκινη κλωστή και τις έβαζαν στο ευλογημένο νερό για μια ολόκληρη νύχτα, προσευχόμενες για την επανασύνδεση του ζευγαριού. Τέλος, το χρησιμοποιούσαν στο τελετουργικό του Αγίου Γεωργίου που έσπαγε τα μάγια, σε περίπτωση που κάποιος υπέφερε από κακόβουλη μαγεία.
Αν ποτέ βρείτε αυτό το φυτό, κάντε μια ευχή καθώς προσθέτετε νερό, και η ευχή θα ζωντανέψει μαζί με το ρόδο. Μόλις το νερό που συμβολίζει το συναίσθημα, απορροφηθεί από το φυτό, μας φέρνει το μήνυμα της αφθαρσίας της ψυχής και των κύκλων του χρόνου.
Για να ανοίξετε το ρόδο, βάλτε το κάτω από τρεχούμενο νερό. Με το δεξί χέρι, το τοποθετούμε σε ένα μπολ με νερό τόσο όσο χρειάζεται για να καλύψει τη ρίζα του και όταν το αφήσουμε κάνουμε την ευχή μας. Φροντίζουμε κάθε μέρα να έχει λίγο νερό ρίχνοντας όσο απομένει σε ένα δοχείο (ή το συλλέγουμε όπως έκαναν οι Σμυρνιοί ως αγιασμό για τον καθαρισμό του σπιτιού κ.λπ.) Το αφήνουμε ανοιχτό για περίπου 21 ημέρες και μετά το κλείνουμε και το αφήνουμε να ξεκουραστεί για περίπου δύο εβδομάδες. Στο τέλος αυτής της περιόδου, είναι έτοιμο να το ανοίξουμε με την ίδια διαδικασία για μια νέα ευχή.
Το ίδιο το βότανο είναι ένας φοβερός ιονιστής της αρνητικής ενέργειας του σπιτιού μας. Παρ' όλα αυτά, μπορούμε να το ενισχύσουμε με λευκό χαλαζία στο κέντρο με την ευχή για καλή υγεία, αισιοδοξία και ανάρρωση για κάποιον που είναι άρρωστος.
Αντίστοιχα με τον ροζ χαλαζία, το φυτό μας βοηθά να βρούμε την αδελφή ψυχή μας αλλά και να επικοινωνήσουμε σωστά με τους φίλους και τους συγγενείς μας. Σε αυτή την περίπτωση, τοποθετούμε το φυτό στην κρεβατοκάμαρα. Με τον αμέθυστο, μας απελευθερώνει από φόβους και ανασφάλειες, ενώ ο κιτρίνης και το μάτι της τίγρης βοηθούν στην οικονομική ευημερία του σπιτιού αν τα τοποθετήσουμε δεξιά της εξώπορτας. Τέλος, αν βάλουμε ένα μάτι γερακιού, θα βοηθήσει να διαλύσουμε τις αρνητικές πεποιθήσεις που βάζουμε στον εαυτό μας, ενώ με αιματίτη ή χαολίτη θα προστατεύσει το σπίτι από την αρνητική ενέργεια.
Imaginarium Magazine τεύχος 5, Μάιος 2021
Commentaires